Eastwave Zoekt opnieuw DJ's  door Ruud van der Linden

Het moet zomer 1985 zijn geweest dat ik als 25 jarige een advertentie zag staan in een lokale krant van Radio Eastwave in België, ze zochten daar getalenteerde disk jockeys.Ik zag mijn kans schoon, ik had al eens een keertje programma mogen presenteren bij Radio Royaal, maar ik was helaas niet aangenomen, "we bellen je wel" zeiden ze. Toen ik weer huiswaards keerde dacht ik dat er geen carrière als DJ voor mij weggelegd zou zijn. Ik heb het telefoonnummer gebeld wat onder de advertentie stond en ik kreeg waarachtig een Nederlands sprekende man aan de lijn. Na een kort gesprek nodigde hij me uit om naar België te komen. Hamonterweg 105 in Achel daar was de studio, nadat hij het voor de 2e maal had uitgelegd waar het was, sprong ik de auto om richting Achel te gaan. Het was niet moeilijk Radio Eastwave te vinden, er stond immers een mast van 30 meter in de achtertuin met 4 verticaal geplaatste dipolen. Het bleek een oud langgerekt pand, bestaande uit 2 etages, beneden een soort, niet gebruikte winkelruimte en bovenverdieping. Links van de ingang leek het wel of er 5 garagedeuren zaten, hier zat geen etage op. Het pand was geheel wit geschilderd en boven de eerder genoemde deuren stond boven de 3 deuren Eastwave, met daarvoor in een kleiner letter type schuin het woord Radio.


















Het lag ongeveer 3 meter van de doorgaande weg en de gehele 'voortuin' was geasfalteerd. Halverwege het pand aan de weg stond een elektriciteits paal van Interelectra, vanaf deze paal waren 4 draden naar het Radio Eastwave pand gespannen die met porseleinen houders naar binnen werden geleid. Rechts naast de ingang was een groot raam waar oude vitrage voor het raam hing en aan weerskanten reclame van een of ander biermerk, vroeger moet dit een café geweest zijn. De zojuist telefonisch gesproken man Willem Vaassen, kwam naar buiten op het moment dat ik mijn auto het asfalt op stuurde. Hij had mij aan horen komen en zat beneden te vergaderen met Peter Kuyken en John van Gerven (bekend als zoef zoef de drive-in discotheek). Ik stelde mij voor aan de heren, en werd naar boven begeleid door Willem. De trap maakte een bocht van 90 graden om uit te komen op een ruime overloop, met links 3 lang gerekte ramen die uitzicht bood over het 'parkeer terrein', En weer links in het verlengde daarvan een rommelkamer met een groot raam. Direct naast de trap bevond zich een volledig ingericht badkamer. Deze 'kamer' was betegeld met tegels die in 1967 als erg modern werden beschouwd, ook was hier een WC gesitueerd. Rechts van de trap was een klein rommel hokje, eigenlijk meer een ingebouwde kast. Rechtdoor iets naar rechts, was een kamer, hier stond alleen maar rotzooi. Helemaal rechts was de studio……het walhalla. Op het plafon is een peertje gemonteerd die aangesloten was op 2 draden die uit een gat in het midden staken. De muren waren behangen met een zeer druk behang met allemaal stripfiguren die in allerlei poses stonden, mooi was het niet. Op de grond ligt karpet, echter nadere inspectie leerde mij dat het hier ging om keukenzeil in een vergaande staat van ontbinding zodat op sommige stukken de houten vloer er onder zichtbaar was. Verstijft bleef ik staan. Wat een apparatuur! Wat een platen! en Wat een cassette bandjes! Op de keukentafel staat een mengpaneel, een Rodec met 5 schuiven, boven elke schuif staat welke geluidsverstekker hierop is aangesloten, en twee VU-meters. Links en rechts staan ook twee tafels met elk een draaitafel, een Pioneer. Van een oude bureaulamp was de lampenkap verwijderd, en met een soort beugeltje hing hieraan de microfoon boven het mengpaneel. Met wat spaanplaat was boven het mengpaneel een soort rekje gefabriceerd waarop twee, ja echt twee, cassettedesks stonden,(cas. 1 en cas. 2) met elk een eigen schuif op het paneel. De draaitafels van het merk pioneer zijn van het type 'snelstarters' en werden in werking gezet door op de startknop te drukken. Willem legde uit dat er in de toekomst 'fader-start' mogelijk zou zijn, hetgeen betekende dat als de schuif van de betreffende draaitafel naar boven werd bewogen, deze automatisch ging draaien. Ik vond dít al erg luxe. Via de voorafluistering kon je het beginpunt van de plaat opzoeken en dan met een kwartslag terug stond de plaat scherp, Werelds!! Ik was thuis in mijn kleine studiootje gewend dat er ongeveer anderhalve slag nodig was om een plaat op te starten. Op het spaanplaatrekje stonden ook een rijtje cassettebandjes met daarop teksten als; RE whisper, RE shout, RE tijdsein, RE de gouden… etc etc. Tegen de muur rechts stond een rood geverfd spaanplaat bord met grote spijkers, nog meer cassettebandjes hingen met jingles. Deze bandjes waren zg. snelstarters, er namelijk was geen aanloopstrook zodat ze direct nadat de cassette op 'play' werd gezet de direct de opgenomen informatie lieten horen. Als je voor de microfoon zat, zat je met de rug naar een groot raam dat uitzicht bood op de tuin. Nou ja tuin! Het lag vol met puin met daar tussen door erg veel onkruid. Helemaal links stond de mast, op een fundament van beton. Ik moest mijn neus helemaal tegen het raam drukken om het bovenste puntje te kunnen zien.


Als je de studio binnen kwam wat er rechts tegen de muur een rek met platen.De singletjes in schappen stonden op alfabetische volgorde. Het waren er ongeveer 400 tot 500, ik had nog nooit zoveel plaatje bij elkaar gezien. (het nachtje dat ik bij Royaal had gedraaid, was mijn eigen repertoire). Ik kreeg een korte uitleg van Willem, hoe alles werkte en mijn (proef)programma kon beginnen om klokslag 8 uur. Willem ging weer terug naar beneden om verder te vergaderen, ik zit nu helemaal alleen in de studio. Met trillende hand leg ik het eerste plaatje om 15 minuten voor acht op de draaitafel, het is een plaat in een donkerblauwe hoes, Bad Boy Blue met You're a woman. In cas 1 leg ik de cassette in met het opschrift RE tijdsein. Gespannen kijk ik op de keukenklok die boven de deur hangt. De minuten tikken weg, terwijl er in cas 2 een z.g. non-stop band zit die muziek laat klinken die vooraf is opgenomen. De betreffende schuif met cas 2 staat 'open', de spanning stijgt .......nog 7 minuten, ik moet plassen of haal ik dat niet meer. Straks besluit ik,.......straks is er nog tijd genoeg om te plassen, ik vergeet mijn blaas. Nog 5 minuten, ik raak in paniek de andere draaitafel is nog leeg. Sukkel leg daar dan ook alvast een plaat op en zet die scherp! In paniek loop ik om de in U-vorm staande tafels naar het platenrek, willekeurig pak ik een plaat uit het rijtje met de L,  nog 3 minuten! Ik kijk op mijn eigen horloge, zo'n horloge wat in een miljoen jaar 1 seconde afwijkt; deze staat allang op 2 over acht. Ik vertrouw op de oerdegelijke Belgische blokker klok die op een spijker boven de deur hangt. Exact om 8 uur schuif ik cas 2 naar beneden en cas 1 omhoog. Shit er gebeurt niets, het is stil op de radio…sukkel hij staat nog op' pauze'. Er klinkt 3 seconden over 8 het tijdsein van Radio Eastwave, hierna schuif ik PU 1 omhoog, weer stilte......, o ja op start drukken. Doordat ik net wellicht wat schielijk ben opgestaan, staat de plaat niet meer op scherp en duurt het voor mijn gevoel wel 3 minuten alvorens mijn eerste plaatje op de radio te horen is. Het hart zit in mijn keel, het zweet gutst van mijn rug. De plaat loopt tegen het einde ik moet dadelijk wat gaan zeggen. De schuif mic duw ik om hoog, ik schik als er voor mij een 60 wattlamp gaat branden die met waterverf rood is geverfd.

Ik ben ON AIR! De schuif, zo is mij net verteld mag niet over de 0 db staan, in dit geval staat 'ie helemaal open'. Het geluid moet zwaar overstuurd bij de luisteraars zijn aangekomen. Ik weet niet meer wat ik gezegd heb, maar er was een heleboel vibratie te horen in mijn stem en de zin was ook niet zo lang. Zoiets als "dit is Radio Eastwave vanuit Achel een goede avond mijn naam is Ruud van der Linden". Ik wil de 2e draaitafel starten. Maar doordat ik niet opzij kan kijken om reden dat ik mijn gezicht dan moet afwenden van de microfoon en de mensen mij dan niet meer zouden kunnen horen, zoek ik op de tast de startknop. De draaitafel staat in het spiegelbeeld, waardoor ik met geweld op de arm en naald druk van de reeds op scherp staande plaat. Het geluid van een ontploffing, zo lijkt het. Met een bonzend hart zet ik de naald weer terug in de groef zonder dat ik 1 woord zeg. De volgende plaatjes gaan beter, ook de aan- en afkondigingen worden langer. Ik begin goed in mijn vel te zitten, ik moet wel opletten dat ik voorzichtig op moet staan. Omdat de draaitafels anders teveel bewegen vanwege de houten vloer. Ik neem iets meer tijd om plaatjes te halen en de andere die gedraaid zijn kan ik dan tevens terug zetten. Omdat ik alleen zat vervloog de opgebouwde stress en het uur verliep erg snel. Om iets voor negen kwam Willem vertellen dat ze beneden hadden zitten luisteren en het klonk wel aardig, "hebben ze zeker pas later ingeschakeld" dacht ik nog. Of het volgende uur ook geen probleem was voor mij om te draaien.Yes!! Ik was aangenomen. Ik weet nog dat ik thuis kwam het vol enthousiasme aan mijn vriendin vertelde dat ik nu een DJ was bij Radio Eastwave met een eigen programma elke vrijdag avond van 8 tot 10, onder mijn radionaam Ruud van der Linden. Ik raakte niet uitgesproken over de professionele studio.

Een gezellige tijd brak aan.
Na mijn programma op vrijdag draaiden Noud en Dre, die in een duo presentatie de plaatjes draaiden die de luisteraars aanvroegen. De telefoon werd beantwoord door Telefoon Toon. Het programma was redelijk populair voor die tijd, en de telefoon stond met regelmaat roodgloeiend. Het programma duurde tot 12 uur 's nachts, maar vaak werd er doorgedraaid tot 2 uur of soms nog later. De rommelkamer aan de voorzijde van het pand links in het verlengde van de overloop werd verbouwd tot studio, een kleine ruimte verdeelt door een geluidsdichte wand met een glasplaat erin. De draaitafels zouden worden ingebouwd aan weerszijde van de presentator. Rechts stonden 2 cassettedecks en ook multi-cassettedeck van Sony waar 10 bandjes tegelijk in pasten, om 's nachts non-stop muziek te kunnen laten horen. Het kwam met regelmaat voor dat de bandjes niet goed draaiden en verschrikkelijk jengelden. De oorzaak lag in het feit dat er C120 bandjes gebruikt werden waar dit apparaat moeite mee had die voort te trekken. Een C 90 bandje was de oplossing maar dan kwam je niet goed uit met het tijdsein. De C 120's werden nl in het begin voorzien van een tijdsein zodat dit elk uur klonk. Links van het mengpaneel stond een goed gevulde asbak die steeds voller werd, want niemand kwam op het idee het ding te legen. Als mijn vriendin en ik op een zondag middag eens niets te doen hadden, dan gingen we koffie drinken bij Radio Eastwave. De kamer naast de oude studio was inmiddels om getoverd tot een soort huiskamer met een bankstel een salontafel. Er waren altijd wel DJ's alleen of samne met hun vriendin.Er werd dan bier gedronken dat in de koelkast stond. Een financiële bijdrage werd in een bekertje gedoneerd, hoeveel dat was kan ik me niet meer herinneren. Ik werkte toen bij een koffieleverancier die ook dito machines leverden en ik had een oude machine kunnen redden van de sloop en in de gang, tegen het raam in de vensterbank gezet. Er zat een muntunit in die ik op 5 frank af had laten instellen, ik kocht de koffie in en onderhield de machine en haalde elke week het geldbakje leeg. Omdat de programmaleider Hans V. uit Budel, ook een sleutel van de koffiemachine had, ging er (overigens met mijn permissie) erg veel koffie gratis door de dorstige kelen. Hans had zelf ook een programma en zijn radionaam was Hans Konings. De oude studio was afgesloten want daar stond de zender nu. Als ik aan de deur luisterde dan kon je het suizen van de ventilatoren horen. De zender was in verhouding er klein, hooguit zo groot als twee op elkaar gestapelde kratjes bier met aan weerzijde een handvat. En stond op een groen houten krukje. Een dikke antennedraad zorgde voor het vervoer van het signaal naar de mast. Deze draad was op ongeveer de helft van de mast vastgezet om mogelijke sabotage te voorkomen. In die dagen waren er nogal wat radiostations die actief waren en een zo groot mogelijk luister publiek wilde bereiken, echter ik heb nooit een daad van sabotage van de andere radiostations meegemaakt. De kwaliteit immers van de programma's en makers bepaalden of een station werd gewaardeerd door de luisteraars of niet.

Ad d'n Urste, een cafe in Eindhoven verzorgde elke jaar een 10-kamp die werd gehouden bij de Karpendonkse plassen. Een team van Radio Eastwave is 2 jaar van de partij geweest, met hoofdzakelijk Nederlanders, met vrienden en vriendinnen van mij, omdat de medewerkers van Eastwave het een beetje lieten afweten. Hans Konings was onze coach en de organisatie van de 10-kamp kon door onze deelname (we kwamen met een groep uit België), een internationaal festijn noemen.

Het uitzendvermogen van Radio Eastwave mocht officieel niet meer bedragen dan 40 watt met een antenne met 4 dipolen (er waren in die tijd collega's die 8 dipolen op hun mast hadden gemonteerd). Het signaal van Eastwave was bij mij thuis in Dommelen goed te ontvangen, maar in Aalst en Waalre liep de ontvangst kwaliteit erg terug en in Eindhoven was het signaal niet sterk genoeg om zonder ruis de programma's te volgen. Nu kon je gemakkelijk het vermogen van de zender opvoeren naar 120 watt en met behulp van een versterker kon een nog hoger vermogen bereikt worden. We hebben zelfs een keer uitgezonden met 500 watt. De kamer waar de zender stond was heerlijk warm. We waren nu ook in 's Hertogenbosch goed te beluisteren, zelfs nog in Leerdam en omstreken. Er was in die tijd erg veel controle door de Belgische overheid op dit soort praktijken en met regelmaat werden we getipt om het vermogen naar beneden te draaien, om maar niet 'gepakt' te worden door de RTT, zoals de dienst heette. Op een mooie zomer dag in 1987 zit ik bij de kapper in Valkenswaard die Radio Eastwave op zijn radio had opgezocht. Een aantal malen werd er door een van de medewerkers gevraagd of er zich iemand van de leiding telefonisch kon melden. Het leek wel een noodoproep zoals ik die kende uit de zeezender periode. Als er contact opgenomen moest worden bij calamiteiten draaide men altijd een vooraf afgesproken plaatje. Als je dat plaatje dan 3 maal per uur hoorde dan wist je dat er iets aan de hand was. In dit geval dus ook, de RTT was langs gekomen en had gevraagd naar de benodigde vergunningen die nodig bleken om een radiozender te mogen bezitten. Nadat ik de kapper betaald had voor zijn werk, luisterde ik in de auto verder en besloot naar België te rijden. Halverwege mijn reis werd de zender uitgezet en er volgde ruis op de 100.8 MHz.Radio Eastwave mocht niet meer uitzenden omdat de benodigde papieren ontbraken Maar zo werd ons door de leiding verzekerd, die papieren lagen al in Brussel en we zouden spoedig weer 'in de lucht' zijn. Dit bleek een illusie te zijn. Er werd aan ons een financiële bijdrage gevraagd van fl 50,= per maand om, (nu er geen reclame inkomsten waren) de huur van het pand te kunnen betalen. Een maand na de laatste uitzending hebben we beneden in de grote ruimte nog met alle medewerkers een gezellige avond gehad met een buffet en drankjes. In afwachting van de vergunning werd de hoofdstudio verbouwd om alles pico bello in orde te hebben als we weer in de lucht waren. Ook werd er een nieuwe toegang gemetseld omdat de leiding een huurder had gevonden voor de eerde genoemde ruimte. Hier werd een kippenbakkerij gevestigd, een cateraar in de volksmond. Een vergunning is Radio Eastwave nooit verleend, het aantal medewerkers werd elke week minder, of men vond een ander radio station waar de hobby werd voortgezet of kreeg andere bezigheden. Het Radio Eastwave avontuur op de Hamonterweg was van korte duur. Met weemoed denk ik hier nog aan terug.

Ik herinner me devolgende radio stations nog Radio Noord Limburg( in Lommel schuin tegenover het Esso pompstation met een rood-witte mast), Radio 2000 (richting Exel), Radio Exellent, Radio Signaal( in de fabriekstraat in Overpelt), Radio Baco (vanuit een locatie van het lunastrand in Lommel), Radio Concorde (in een cafee in Lommel was door een groot raam de livestudio te zien, gasten in het café zagen zo de DJ's zitten). Bovendien was er ook nog een radio station die in een omgebouwde stadsbus uitzond. In Valkenswaard waren ook nog een illegale stations actief, Radio Banana ( de studio zat boven een discotheek op de Dommelseweg en zonden met een klein vermogen uitzonden en radio Smallwonder. Natuurlijk was er ook Radio Royaal tegen de Nederlandse grens bij Achel. Van al deze stadions zijn er nog maar 2 actief, Royaal en Signaal, die onder de Radio Contact concept erg populair is in, met name België.

Ruud van der Linden

We hebben geprobeerd zo compleet en waarheidsgetrouw mogelijk deze Story te schrijven. Met dit kijkje achter de radioschermen hopen we je toch een beetje inzicht gegeven te hebben in de hobby waar wij zoveel plezier aan hebben beleeft.
Voormalig Radio Eastwave medewerkers:

Hans Konings
Peter van der Sande(John de Jong)
Ruud van der Linden
 

Pagina 5

Terug           volgend (pagina 1)